Honderdzestien dagen geleden begon mijn zwangerschapsverlof. Wat was dat gek thuis komen op die tweede augustus. Het leek of ik eindeloos vrije tijd voor de boeg had. Te beginnen met de dagen die gevuld zouden zijn met wachten. Wachten op ons grote, kleine wonder.
Mamabel voor Jacky Nobels
Toen ik in groep twee zat, hadden we een klaslokaal met verschillen ‘hoeken’. Om te beginnen was er de bouwhoek waar je met blokken de mooiste constructies kon maken, Madurodam was er niets bij. Daarnaast was er de knutselhoek, waar de creatieve kinderen uit de klas hun hart konden ophalen met alle kleuren en maten papier, om de meest kunstige knutselwerkjes te maken. Als laatste was er de poppenhoek, mijn favoriet.
Voor je met zwangerschapsverlof gaat, vragen mensen wat je gaat doen met al die vrije tijd. In mijn geval tenminste, als je zwanger bent van je eerste kindje. Voor de weken tot de geboorte had ik niet echt een plan, de weken erna des te meer. Wij zouden knuffelen en kroelen tot er niets meer te knuffelen en kroelen viel. Stofzuigen had ik in de drie weken voor de bevalling genoeg gedaan voor een jaar en die vaat kon prima een middagje op het aanrecht blijven staan. Wij zouden kroelen.
Sinds ik mama ben is mijn hart ongeveer tien keer zo groot geworden. Vanzelfsprekend is onze kleine meid het mooiste wat ik ooit in mijn armen heb gehad. Ook de groeiende band met familie of vrienden, na de komst van zo’n ukkie, is hartverwarmend. Maar waar ik niet op had gerekend, is dat ik weer helemaal opnieuw verliefd zou worden op mijn lief. Zeker wanneer hij en Annabel samen zijn.
Afgelopen dinsdag was het tijd voor de eerste prikjes van Annabel. Nou ja, officieel een weekje eerder, maar toen had ze wat verhoging. Bovendien wisten we niet zeker of we überhaupt wel mee wilden doen aan het vaccinatieprogramma. De afgelopen maanden zijn we bezig geweest met het verzamelen van informatie voor en tegen vaccineren. Een zoektocht die alles behalve soepel verliep.
mamabel.nl 