Een tijdje terug deelde ik op Mamabel een artikel met een rijtje redenen waarom ik dreumesen, en dan vooral die van mezelf, zo ongelooflijk leuk vind. Waarschijnlijk ben ik niet de enige, als ik keer op keer zeg dat ik dit toch echt de leukste fase vind (om dat iedere keer opnieuw van iedere nieuwe fase te vinden).
Natuurlijk geldt voor ieder punt op die lijst met zaligheden een tergende tegenhanger. Als je het mij vraagt zijn de volgende zaken voer voor een mental breakdown (mits voldoende afgewisseld met deze dingen dus).
