In de aanloop naar de geboorte van Charlie, was er maar één ding waar ik als een berg tegenop zag. Het slapen. Het duurde bij Annabel zestien maanden voor zij ontdekte dat slapen best een relaxte bezigheid is, ook voor langer dan drie of vier uur aan een stuk. Tijdens een goede nacht werd ze twee keer wakker, in een slechte zagen we elkaar elk uur. We spraken nog hoopvol naar elkaar uit dat het een tweede keer toch vast niet weer zo pittig zou worden.

Slapen is voor baby’s 
Charlie moet gedacht hebben: ‘Challenge accepted’ want slapen is ook van haar op z’n zachtst gezegd geen hobby te noemen.

Afgelopen week was dit heerlijke kind dertien maanden en in het weekend dat volgde sliep ze voor de derde keer een nachtje door. De eerste twee keer deed ze drie weken voor haar eerste verjaardag. Twee nachten achter elkaar, dus wij dachten dat het tij gekeerd was. Helaas bleef het daarbij en liet ze ons tot vorige week wachten voor ze dat kunstje nog eens deed. Met doorslapen bedoel ik dat ze vijf uur of langer heeft geslapen. In ons geval, twee keer van 01:00 tot 06:30 en een keer van 01:30 tot 07:15. Vrij specifiek zou je zeggen, maar als je al bijna vierhonderd nachten niet langer dan twee a drie uur aan een stuk slaapt, zijn het zulke details die het verschil maken.

Ik heb inmiddels het punt bereikt dat koffie geen energie meer geeft, maar enkel maagzuur, het is nog niet eens zo gek lang geleden dat ik een nieuwe bril heb aangeschaft, maar als ik zie hoe scheel ik soms kijk, zou ik bijna opnieuw een oogmeting laten doen. De ergste katers van m’n leven maak ik door zonder een druppel alcohol te hebben gehad de avond ervoor. En er zijn momenten dat ik na een mini black out van tien minuten zou zweren dat ik even heb geslapen met mijn ogen open. Slaaptekort is heftig. En dat snap je pas écht als je het (hebt) mee(ge)maakt.

Been there, done that 
Gelukkig zijn er altijd mensen die denken te weten hoe je baby beter gaat slapen en die niet schromen die ongevraagde tips met ons te delen. Van papflessen, stoppen met de borstvoeding en speciale bad- en slaaprituelen tot het verplaatsen van het bedje vanwege aardstralen toe. Als ik een euro had gekregen voor iedere keer dat iemand een slaaptrainer of ‘laten huilen’ adviseerde, had ik in ieder geval genoeg geld gehad om betere make-up te kopen om m’n groeiende wallen te maskeren. 

Helaas past het gros van die methoden niet bij onze visie. Maar, dat wij het al een keertje hebben meegemaakt is zowel een zege als een vloek. Natuurlijk had ik deze ronde liever uitgeslapen wakker geworden van de vogels, in plaats van een dreumes die elke twee uur wil weten of papa en mama nog thuis zijn, maar dit is nu eenmaal de hand die we gedeeld hebben gekregen. Dankzij Annabel weten we precies wat we wel en niet moeten doen. 

Do’s and don’ts
Bovenaan de lijst van dingen die we vooral niet moeten doen staat uit elkaar gaan. De eerste maanden na de geboorte van Annabel waren zo intens dat ik ervan overtuigd was dat het ons onze relatie zou kosten. We beloofden elkaar geen levens veranderende keuzes te maken zo lang er niet fatsoenlijk werd geslapen en hielden ons daaraan. Annabel ging slapen en niet geheel verrassend vonden wij elkaar meteen een stuk liever en gezelliger.

Ook ‘s avonds afspreken beperken we tot een minimum (zo gezellig is een gapende tafelgenoot niet) en hoewel mijn lief geen borstvoeding kan geven, doen we het wel samen. Hij haalt haar uit bed en ik leg haar na de voeding weer terug. Waar mogelijk laat m’n lief me nog een uurtje liggen als hij met de meiden naar beneden gaat en als een van ons er wel effe doorheen zit, helpen we elkaar eraan herinneren dat ook dit een fase is. Een sneer of snauw nemen we niet te persoonlijk en als een filmavond in het water valt omdat er eentje zit te knikkebollen, kijken we (oke, m’n lief) die film gewoon alleen.

Dat is niet altijd makkelijk, maar we houden het vol omdat we onbewust de zestien maanden van Annabel als een soort ijkpunt voor onszelf hebben gemarkeerd. Dat zou betekenen dat we nog drie maanden moeten bikkelen en dat er dan eindelijk weer een beetje energie komt voor andere dingen. 

Er is natuurlijk geen enkele garantie dat Charlie ook rond die periode besluit te gaan slapen. Maar als we het zover eenmaal gered hebben, moet alles wat erna volgt ook te doen zijn.

Toch? 

(Nu maar hopen dat Charlie daar niet weer een uitdaging in ziet.)