In de aanloop naar de geboorte van Charlie, was er maar één ding waar ik als een berg tegenop zag. Het slapen. Het duurde bij Annabel zestien maanden voor zij ontdekte dat slapen best een relaxte bezigheid is, ook voor langer dan drie of vier uur aan een stuk. Tijdens een goede nacht werd ze twee keer wakker, in een slechte zagen we elkaar elk uur. We spraken nog hoopvol naar elkaar uit dat het een tweede keer toch vast niet weer zo pittig zou worden.
Lees verder “Team no sleep strikes again”
Nu de eerste verjaardag van miss mini in rap tempo nadert, is het tijd om een beetje terug te blikken op mijn eerste jaar moederschap. De dingen die leuk zijn komen aan de lopende band voorbij, maar het blijft toch een ander verhaal om te schrijven over de dingen die niet leuk zijn. Ja, ik weet dat ik blij mag zijn dat ik moeder ben. En ja, ik wist de meeste van deze dingen van tevoren. Maar dat wil niet zeggen dat het hele moederschap daarom één groot feest is. Omdat de laatste klaagblog op een berg herkenning kon rekenen, hier nog een kleine aanvulling.
Dit zijn, als je het mij vraagt, de minst leuke dingen van het moederschap so far.
mamabel.nl 