Een paar maanden geleden schreef ik een stukje over onverklaarbare buikklachten (die later prima te verklaren bleken) en hoe dat me aan het denken zette. Over een tweede kindje, hoe die wens mettertijd zo kon veranderen en hoe de conclusie nu toch lijkt dat wij hopen dat Annabel ooit grote zus mag worden.
Doorgaan met het lezen van “Een tweede kindje: wat zou ik anders doen”
Als klein meisje, ik denk dat ik een jaar of zes was, schreef ik een boek over een weggelopen vriendin die uiteindelijk door mijn ouders werd geadopteerd. Het besloeg een pagina of vijf en ik ben er vrij zeker van dat de eerste (en enige) druk zich nog ergens tussen mijn oude rapporten, schoolfoto’s en agenda’s bevindt. Het ‘boek’ was een verwoording van mijn diepgewortelde wens voor een zusje. Dat zusje kwam er niet, maar ik ontdekte wel de magie van woorden die een nieuwe realiteit kunnen creëren. Al is het maar voor heel even.
Sinds Annabel er is, ziet mijn vrije tijd er heel anders uit dan vroegâh. Hapjes en drankjes buiten de deur, zijn veranderd in snaaien op de bank en concerten en festivals zijn grotendeels vervangen door series kijken, op de grond liggen met Annabel en haar speelgoed en een beetje keuvelen, in en om het huis. Een vrijetijdsbesteding die me uitstekend bevalt, hoewel ik mijn voornemen om wat meer te lezen nog steeds moet waarmaken.
Al sinds november loop ik te tobben met mijn gezondheid. Het feit dat Annabel sindsdien naar de opvang gaat zal daar ongetwijfeld mee te maken hebben. Steeds als ik dacht dat het wel weer ging, voelde ik me een week later opnieuw beroerd. Hoofdpijn, keelpijn, snotteren, verhoging. Het hele pakket, tot een voorhoofdsholteontsteking aan toe. Die dankzij de dokter uiteindelijk werd verholpen door een kuurtje en een stevige dosis ibuprofen. Eindelijk voelde ik me weer een beetje mens.
Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: er wordt weer geslapen in huize Mamabel. Na zestien maanden tobben, nachtbraken, hazenslaapjes en wiegeliedjes, lijkt Annabel in de gaten te hebben hoe slapen werkt en hoe fijn het is om dat klokje rond te doen. Sinds de jaarwisseling maken wij nachten die wel wat weg hebben van die uit het pre-baby tijdperk en man, wat genieten we daarvan.
