Sinds de kinderen er zijn heb ik een soort obsessie ontwikkeld voor het back-uppen van m’n back-ups uit angst ook maar één kiekje van m’n kinderen kwijt te raken. En om die back-up drift in stand te houden, krijg ik van m’n OneDrive elke ochtend een foto of filmpje als herinnering aan die dag, exact X jaar geleden.
Al zo lang als ik me kan herinneren, ervaar ik een gevoel van vrolijkheid en bewondering bij het zien van zwangere vrouwen. Dat gevoel groeide alleen maar meer toen ik wist hoe bijzonder het voelt om een kindje te mogen dragen. Maar waar ik voorheen naast een tikkie jaloers ook altijd een beetje hoopvol was bij het zien van een zwangere vrouw, lijkt de hoop dat ik dat ooit nog mee mag maken plaats te hebben gemaakt voor een combinatie van weemoed en verdriet. Ik voel me ontzettend gezegend dat we twee gezonde dochters hebben. Maar ik vraag me vaak af of de toekomst nog een baby voor ons in petto heeft.
Lees verder “Compleet gelukkig, gelukkig compleet?”
Toen Annabel net was geboren, merkte ik dat ik dat ik naast een enorm gevoel van trots en liefde ook een soort angst had gekregen die ik nog niet kende voor ik moeder was. De eerste dagen durfde ik nauwelijks dichtbij de trap te lopen omdat ik bang was dat we samen naar beneden zouden vallen. En ik denk dat ik niet de enige moeder ben die ’s nachts in het wiegje van haar ukkie heeft gespiekt om te kijken of ze nog wel ademde.
Lees verder “Negen maanden op, negen maanden af”
In de aanloop naar Annabel haar tweede verjaardag werd me van alle kanten duidelijk gemaakt dat het, vanaf het moment van uitblazen van de kaarsjes op de verjaardagstaart, gauw gedaan zou zijn met de rust. (Alsof je die hebt, met een dreumes in huis?) Iedere fase kent zijn eigen bang-maak-berichten van de ‘wacht maar’-moeder en de getraumatiseerde vader, maar de Terrible Two’s zijn uniek in zijn soort.
Lees verder “Terrible Two’s”
Het lijkt een leven geleden en tegelijk de dag van gisteren, de dag dat ik ontdekte dat jij eraan kwam. Die grote droom die uitkwam, een lang gekoesterde wens in vervulling. Van alle dingen die een vrouw kon worden, werd mijn diepste verlangen vervuld. Jij maakte mij mama.
Lees verder “Lieve Annabel – Een brief aan mijn dochter en een herinnering aan mezelf”
mamabel.nl 