Ontduimen die hap

Published on door IlsePlaats een reactie

Uit de oude doos. Oorspronkelijke datum van delen: 30 mei 2015

Ik houd van Facebook. Ik vind het niet zomaar leuk, ik ben verslaafd. In bed, op de wc, in de bus. Overal zit ik te liken, delen en promoten. Ik heb een aantal vrienden die ik mis als ze een paar dagen niets gepost hebben en een vaste schare trouwe likers op mijn eigen pagina. Regelmatig betrap ik mezelf erop dat een hoop van mijn posts, hersenspinsels en schrijfsels ook over dit fantastische medium gaan. Fuck de schending van de privacy, ik pleur alles er met liefde op.

Doorgaan met het lezen van “Ontduimen die hap” →

Waarom dreumesen doodvermoeiend (kunnen) zijn

Published on door Ilse2 reacties

Een tijdje terug deelde ik op Mamabel een artikel met een rijtje redenen waarom ik dreumesen, en dan vooral die van mezelf, zo ongelooflijk leuk vind. Waarschijnlijk ben ik niet de enige, als ik keer op keer zeg dat ik dit toch echt de leukste fase vind (om dat iedere keer opnieuw van iedere nieuwe fase te vinden). 

Natuurlijk geldt voor ieder punt op die lijst met zaligheden een tergende tegenhanger. Als je het mij vraagt zijn de volgende zaken voer voor een mental breakdown (mits voldoende afgewisseld met deze dingen dus).

Doorgaan met het lezen van “Waarom dreumesen doodvermoeiend (kunnen) zijn” →

Koemelkallergie: hoe gaat het nu?

Published on door IlsePlaats een reactie

Toen Annabel één werd mochten wij, op aanraden van de kinderarts, starten met de melkladder. Een stappenplan om je kindje, op opbouwende wijze, steeds een beetje meer producten te geven die melk bevatten. Verschijnt een reactie? Dan stop je. Gaat het goed? Dan bouw je op. Met als doel de hoogste trede van de ladder te bereiken, zonder allergische reactie.

Doorgaan met het lezen van “Koemelkallergie: hoe gaat het nu?” →

Waarom mijn lief de beste papa is

Published on door Ilse

Vanaf het moment dat ik wist dat ik moeder wilde worden, was ik bezig met wat ik wel en niet wilde voor mijn toekomstige kinderen. Over namen werd gefantaseerd, hoe zouden ze eruit zien en naar wat voor school zouden ze gaan. Zou ik ze dezelfde Christelijke opvoeding meegeven als die ik kreeg, of zou ik ervoor kiezen ze dat zelf te laten beslissen? Het was geen dagelijkse kost, maar vergelijkbare onderwerpen kwamen zo nu en dan ter sprake en lieten me dan nadenken over wat ik écht belangrijk vond.

Doorgaan met het lezen van “Waarom mijn lief de beste papa is” →