Als een dappere ‘first-time-mom’ had ik me bij Annabel allerlei zaken voorgenomen. Na drie maanden borstvoeding ging ik weer in de lampen hangen, slapen zou ze na een paar weken in de wieg lekker op haar eigen kamer doen, ik zou altijd mijn rust bewaren en mini mensen in het grote bed waren uit den boze.
Er is geen ouder ter wereld die ik uit hoef te leggen dat het dus niet helemaal (of helemaal niet) ging zoals gepland.
Lees verder “Been there, (haven’t) done that.”
Toen Annabel net was geboren, merkte ik dat ik dat ik naast een enorm gevoel van trots en liefde ook een soort angst had gekregen die ik nog niet kende voor ik moeder was. De eerste dagen durfde ik nauwelijks dichtbij de trap te lopen omdat ik bang was dat we samen naar beneden zouden vallen. En ik denk dat ik niet de enige moeder ben die ’s nachts in het wiegje van haar ukkie heeft gespiekt om te kijken of ze nog wel ademde.
Lees verder “Negen maanden op, negen maanden af”
Hoewel de sprongetjes kalender al lang gestopt is met het waarschuwen voor donderwolken boven (of in) het hoofd van miss mini, gaan de sprongen in haar ontwikkeling onverminderd door.
Logisch, ze is nog klein. En hoewel ik haar bijdehand zat vind voor haar leeftijd, blijft het fijn en bijzonder om haar te zien groeien en ontwikkelen. Jammer genoeg gaat die ontwikkeling soms gepaard met woede uitbarstingen, stampvoeten en krijs concerten. Haar temperament heeft geen boodschap aan onze trommelvliezen en het verzoek een beetje zachtjes te doen wordt niet zelden als uitdaging gezien om nog meer herrie te maken.
Lees verder “Klein meisje met je grote emoties”
Charlie is alweer ruim vijf maanden oud. Een heerlijke fase waarin haar wereld elke dag een beetje groter wordt en haar grote zus geen moment ongemoeid laat om er speelgoed (of eierkoeken) in te proppen. Ze ‘kletst’ heel de dag en rolt driftig de box door. Het is ongelooflijk genieten met haar.
Lees verder “Got milk?”
Trek je de clichés maar weer van de plank, want het is eind juli dus dat betekent dat over minder dan een maand mijn baby drie jaar oud wordt. Ik zou toch zweren dat ze drie weken geleden voor het eerst mama zei, maar tegenwoordig klinkt het meer als “Mamamamamama, MAAAMAAAAA, KOM NOUHOUUUU”.
Desalniettemin genieten wij (meestal )met volle teugen van onze temperamentvolle peuterpuber en bereiden we ons voor op haar derde verjaardag. Een verjaardag waarbij mevrouw voor het eerst zelf wat in de melk te brokkelen wilde hebben. Ze wil taart van de Boon’s (lekker zuinig kind), allemaal ‘Lang zal ze leven’ zingen én cadeaus. Maar dan vooral dingen die ze al heeft.
Lees verder “Derde verjaardag: een verlanglijstje”
mamabel.nl 