Vanaf het moment dat ik ontdekte dat ik zwanger was, was ik ervan overtuigd dat de buikbaby een jongen zou zijn. Ik keek naar jongenskleding, de naam was beklonken en ik zei rond een week of tien tegen mijn vriend “Als we nu een echo hebben en ze zeggen dat het een meisje is, geloof ik ze niet”.
Lees verder “Van ‘jongensdroom’ naar meisjesmama”
Toen ik zwanger was van Annabel schreef ik alles op. Ik hield een dagboek bij, vulde braaf iedere week een zwangerschapsboek in, maakte foto’s en beloofde mezelf ieder minuscuul detail van die wonderlijke gebeurtenis voor altijd te onthouden.
Lees verder “Oh ja, zo was het: eerste trimester pret”
De eerste weken na mijn (uiteindelijk) positieve test, ging mijn hoofd nog talloze keren per dag van ongeloof naar ongelooflijk zwanger. Ik voelde het ene moment niets, om het volgende moment twintig kwaaltjes tegelijk te ervaren. Maar naast de fysieke kwaaltjes, kwamen ook al gauw de ‘en nu’ vragen.
Lees verder “Een baby op komst, en nu?”
De afgelopen tijd hadden mijn lief en ik met regelmaat gesprekken over een mogelijk tweede kindje. Mijn wens voor een groot gezin was er altijd en ook zijn voorkeur voor een gezin met meer dan één kind was niets nieuws. Na de pittige start met Annabel, en de realisatie dat we het eigenlijk best lekker voor elkaar hadden zoals het was, kwam bij beiden even de vraag of dat we dit nog een keer konden (en wilden) terwijl er al een klein humpie rondliep.
Lees verder “Oh baby: de tweede ronde”
In de aanloop naar de geboorte van je kindje, neem je je allerlei dingen voor. Je zult de rust zelve zijn, jouw kind zal nooit een woede-uitbarsting krijgen middenin de Jumbo en je zult al helemaal je haar niet laten ombouwen tot kort pittig kapseltje. Wat al die andere moeders doen, moeten zij weten, maar jij gaat het écht anders doen.
Lees verder “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.”
mamabel.nl 