Sinds een paar weken waait er een SIRE wind door huize Mamabel. Eentje die bij het gieren langs alle ramen en deuren, roept: ‘Een betere wereld, begint bij jezelf’. Met alle nieuwsberichten, trending topics op social media en influencers die ons duidelijk proberen te maken dat we er een klerezooi van maken, werd het tijd om te luisteren. Nee, de aarde is niet onuitputtelijk en ja, je kunt wat doen.

Dus besloten wij op een aantal vlakken het roer om te gooien. Een tijdje terug ging ik al de uitdaging aan met mezelf om minder kleding te kopen voor Annabel en beter op te letten waar ik wel koop, maar waarom zouden we daar stoppen?

Een goed begin
We namen ons leven onder de loep en keken waar we verschil konden maken. Zo deed ik mijn dagelijkse boterhamzakje de deur uit en kocht eindelijk een brooddoos en mijn petflesjes water ruilde ik in voor een dopper. We richtten de schuur zo in dat al ons afval gescheiden weggegooid kan worden, zonder dat de keuken vol moet staan met afvalbakken, en proberen geen plastic meer aan te schaffen waar er een duurzamer alternatief voor handen is. Of een aankoop misschien wel helemaal niet nodig. Boodschappen doen we bewuster (en uiteraard met eigen boodschappentas) en als het even kan, scoren we een paar maaltijden via ‘Too Good to Go’. Dat mes snijdt aan alle kanten. Geen eten in de prullenbak en wij een maaltijd voor een prikkie. Schoonmaken deden we al duurzaam met Ha-Ra en ook ons watergebruik beperken we door niet onnodig vaak of lang onder de douche te staan. Al met al een fijn begin. Het voelt goed om wat te doen en laten we eerlijk zijn, zo heel veel moeite heeft het ons nog niet gekost.

Amazonegebied
Maar we kunnen er niet omheen. De allergrootste boosdoener van allemaal is ons eetpatroon. Nou ja, vooral het mijne. Al mijn hele leven lang, draait de maaltijd om het vlees. Als de slavinken in de aanbieding zijn, verzinnen we daar de aardappelen en de groente wel bij. Zo eten we lasagna als het gehakt in de bonus is en patat als we langs ‘Kippie’ rijden en de geur niet kunnen weerstaan. Maar ook tijdens de lunch grijp ik altijd naar de filet americain, ham of kipfilet. Op vrijdag eindig ik mijn rondje markt, standaard bij de slager voor verse rosbief en filet Americain.

Na de afgrijselijke berichten over de branden in het Amazonegebied ging er een knop om. Dit kan zo niet langer. Bijna dagelijks nuttig ik rundvlees en draag ik bij aan de ellende die er wordt veroorzaakt.

Dus schrapte ik mijn slagersbeleg en koos voor groentespreads en salade. Ook het weekmenu werd kritisch bekeken en besloten dat het tijd was voor een nieuwe uitdaging. De maand geen kleding kopen had me nieuwe inzichten gebracht en ik vond het tijd voor deel twee. Zo was een nieuw doel geboren: een maand lang geen vlees of vis kopen. We zouden enkel het vlees en de vis eten dat in de Too good to Go pakketten zou zitten. Op die manier moesten we wel creatief met onze menu’s omgaan.

Risotto
Inmiddels zit een derde van de maand erop en we hebben lekkerder en gevarieerder gegeten dan in het half jaar ervoor. We ontdekten dat vegetarisch eten prima compleet kan smaken en we werden creatiever door het vlees dat er wel beschikbaar was. Een zak met gehaktballetjes die over was bij mijn schoonzus, veranderde in een heerlijk pastagerecht en na twee keer mis te hebben gegrepen bij Too good to Go, maakte ik voor het eerst in mijn leven risotto. Een gerecht waarvan ik zeker ben dat het op het terugkerende menu komt in huize Mamabel.

Zo geven we Annabel mee dat zeven dagen per week vlees op je bord absoluut niet nodig is. Bovendien denken we weer na over ons eten, in plaats van het standaard rijtje van spaghetti, nasi en stampotten af te gaan bij de vraag ‘Wat eten we vandaag’.

Dan kunnen we ons tenminste weer bezighouden met écht belangrijke zaken.

Wat er vanavond op televisie is bijvoorbeeld.

Een leuk kookprogramma of zo?