Zoals je wellicht is opgevallen, was het de afgelopen weken een beetje rustiger op Mamabel. Naast dat ieder artikel waaraan ik begin, uiteindelijk over Corona gaat (terwijl ik dat helemaal niet wil) is de inspiratie ook wat verder te zoeken. We maken in en om het huis niet zo denderend veel mee en de dingen die we wel doen, ontnemen me de tijd en de rust om eens ff lekker te gaan zitten voor een stukkie tekst.

Want een ander feitje, wat de oplettende kijker niet ontgaan kan zijn, is dat we in huize Mamabel lekker aan het krassen zijn op de to-do list. We pakten de tuin beet, ruimden de keukenlades opnieuw in, ik zocht een miljard foto’s uit (oke, ik lieg. Ik ben op de helft), we schilderden de zolder en lieten een fijne klusjesman eindelijk die gewenste wasmachine ombouw maken. De zolder lijkt niet eens meer op die van ons en al die afgeronde projecten maken dat ik zin krijg om het hele huis onder handen te nemen.

What’s next
Dus werd het tijd voor het volgende project het op het lijstje. Annabel haar nieuwe kamer. Oorspronkelijk heette dit artikel ‘project kinderkamer’, maar om enige verdenking op een broertje of zusje voor Annabel meteen uit de wereld te helpen, heb ik de titel maar gauw aangepast. Want van een baby is in huize Mamabel geen sprake. En de huidige baby is inmiddels aardig uit de kluiten gewassen en verandert in een heuse (bijna) peuter. Een mini mensje wat uitstekend zelf kan spelen, totdat mama ademhaalt of papa met zijn ogen knippert. Dan wil ze ineens aandacht. En veel.

Vandaar de aanloop naar een eigen plekje op haar eigen kamertje. Voor als er écht even iets gedaan moet worden waar Annabel haar grijpgrage vingertjes niet van pas komen. Haar eigen ouderloze zone om met haar eigen knuffels te vergaderen, boekjes te lezen en ondergoedlades leeg te trekken.

Dat betekent dat niet alleen miss mini, maar ook mama zich voorbereid op een nieuwe fase: de grote verhuizing. Die zal niet morgen plaatsvinden, waarschijnlijk ook niet volgende week, maar vermoedelijk wel dit jaar. Waarom dan toch al beginnen? Niet in de laatste plaats omdat een goed idee tijd nodig heeft en ik nooit genoeg krijg van het opdoen van inspiratie op Pinterest. Maar ook een beetje omdat ik soms door de bomen het bos niet meer zie en wellicht dat dit stukje tot broodnodige tips, adviezen en ‘how to’s’ kan leiden.

Kleine meisjes worden groot
De peuterkamer dus. Een bed in plaats van een ledikant, een speelhoek in plaats van een commode en een kledingkast met iets meer hangruimte, want ik heb ontdekt dat ik toch liever kreukvrij weghang dan me heel de dag te ergeren aan die valse vouwen in haar shirts.

Maar kies ik voor wit of voor hout? Deze ronde toch een beetje roze? En waarom zijn alle meubels die ik mooi vind zo duur? Pinterest leidt me meer dan eens naar webshops van overzeese meubelmakers, failliet verklaarde boetiekjes of Ikea hacks waar je zo veel liter verf en stukken schuurpapier voor nodig hebt, dat je alsnog beter voor die dure kast kunt kiezen.

Waarom moeilijk doen
Je zou natuurlijk kunnen zeggen, ‘mens, gooi een peuterbedje van marktplaats en een oude Pax kast van je buurvrouw in die kamer en laat je mini de muur bekladden in plaats van dat je er een kleurrijk behangetje tegenaan gooit’. Maar ik vind het nu eenmaal veel te leuk om het uit te zoeken en er iets moois van te maken. De opknapbeurten in huis smaken naar meer, dus stiekem kan ik niet wachten. Bovendien hebben we de tijd ervoor, dus waarom niet?

Inmiddels heb ik behangstaaltjes binnen, is de kleurenwaaier met verf onderweg en heb ik, dankzij mijn moodboard, redelijk op mijn vizier hoe het geheel eruit moet komen te zien. De accessoires zijn gespot, de kleuren bepaald en we hebben inmiddels zelfs de felbegeerde (officieel niet meer verkrijgbare) glijbaan weten te scoren, zodat miss mini na de zomer vrolijk door kan glijden in haar slaapkamer in plaats van in de tuin. Voor ieder ‘gaan we twee weken naar Jamaica of kopen we die kledingkast’ dilemma is een budget variant gevonden en zelfs le boyfriend heeft zin om onze relatie op de proef te stellen met een paar doe-het-zelf meubelpakketten. We zijn er dus helemaal klaar voor.

Nu alleen nog een geschikte dag uitzoeken dat we niet eerst drie uur in de rij hoeven staan voor we de Ikea in mogen.