Het is oktober. De dagen worden kouder, natter en, als aankomend weekend de klok weer een uurtje terug is gezet, korter. De plaidjes mogen weer de bank op en de kaarsjes aan. Hoewel ik vaak op 2 januari al snak naar het voorjaar, zijn de weken in aanloop naar de feestdagen altijd wel gezellig. We kijken niet op een kruidnootje of een glûhwijntje meer of minder en iedereen lijkt net een beetje liever voor elkaar. Misschien omdat sfeerverlichting dat effect heeft op mensen, of misschien omdat ze weten dat er cadeautjes aan zitten te komen voor de mensen die lief zijn geweest.

Hoewel ik vroeger thuis enkel Sinterklaas met cadeautjes vierde en kerst in de kerk werd doorgebracht, hebben mijn lief en ik in de loop der jaren de kerst aangegrepen als gelegenheid om iets moois voor elkaar te kopen. Geen bergen cadeaus onder de boom, maar iets wat je echt graag wilde hebben of nodig hebt. Een paar schoenen, een mooie ring, een goed boek of kaarten voor een tof concert.

Sinterklaas vieren we nog steeds. Hetzij met de (schoon)familie, hetzij met vrienden. Met een gedicht, een leuk cadeautje of gewoon als aanleiding om je vol te proppen met taai taai, schuimpjes en allerhande zoete troep.

Geheugensteuntje
Maar met de komst van miss mini is het onvermijdelijk dat er meer aandacht aan de verjaardag van de goedheiligman besteed wordt. Om te voorkomen dat er een avond lang gegraaid wordt in een bodemloze zak met spullen die ze niet nodig heeft, om vervolgens overprikkeld in bed te belanden hebben wij afspraken met elkaar gemaakt over het aantal te geven cadeaus. Het is een kort geheugensteuntje dat ik ooit op Pinterest tegenkwam en ik heb het altijd onthouden voor als het nodig zou zijn. Dat moment is nog niet helemaal daar, want Annabel heeft nog geen idee, maar we beginnen er toch maar vast mee. Om eraan te wennen zullen we maar zeggen. Want ook wij moeten ons soms beheersen om niet alles te kopen wat we leuk vinden. Dit helpt.

Het gaat over ‘the 4 gift rule’. Omdat ik geen Nederlandse versie ken die rijmt, gebruiken we de bestaande Engelse:

Something they want,
something they need,
something to wear and
something to read.

In de praktijk wordt daar voor ons vreetmonstertje waarschijnlijk nog ‘something to eat’ aan toegevoegd, dat rijmt prima. Een leuk rijtje, als je het mij vraagt.

Annabel heeft nog niet zo veel te willen en alles wat ze nodig heeft wordt meestal direct gekocht. Maar mocht er links of rechts toch Sinterklaas gevierd worden dit jaar (opa’s en oma’s verwennen nou eenmaal graag) is er een klein lijstje met dingen waaruit gekozen kan worden. En als papa en mama nog een paar euro overhouden voor een cadeautje voor elkaar voor onder de boom, kan daar mooi een pakje voor miss mini bij.

Wij kozen voor de volgende cadeaus.

Something they want.
Het is niet zo dat Annabel vanmorgen wakker werd en eens even gedetailleerd uiteenzette welke wensen ze vannacht aan haar lijstje heeft toegevoegd. Ze wijst vooral driftig ‘die die die’ naar alles wat met eten en drinken te maken heeft. Dat krijg ze sowieso wel, dus koos mama een cadeautje ‘she wants’. De Grimm’s regenboog wordt hier zo fanatiek gebruikt, dat we de serie speelgoed van dit merk graag uitbreiden. Om te beginnen met dit cadeau. Gezien de prijs zijn dit ook geen cadeautjes waarvan je er twintig op je lijstje wilt zetten. Maar je krijgt er wel super mooi speelgoed voor.

 

Something they need.
Wat kun je al dreumes nu helemaal nodig hebben, naast een vader en een moeder die je op je wenken bedienen en opa’s en oma’s die je aanbidden? Echt lang is die lijst niet, maar we hebben toch wat weten te verzinnen. Het douchen met onze glibber mini wordt een steeds grotere uitdaging en bij gebrek aan een bad, laten we haar in een wasmand van de Action dobberen. Vanwege haar eczeemhuid hebben we hier een hele tijd Groninger bad lotion voor gebruikt. Inmiddels gaat het ietsje beter met haar huid, maar is een goede verzorging zonder al te veel rotzooi nog steeds gewenst. Daarom staat deze vettende badolie van Inoli op haar lijstje. Die ruikt ook nog eens zalig. Extra lekker knuffelen als ze uit ‘bad’ komt.

Something to wear.
Dat wij niet de enige ouders zijn die graag praktische cadeaus voor ons kroost ontvangen, hebben ze bij Feetje baby goed opgemerkt. Lekker op tijd voor de feestdagen, lanceerden zij deze week een nieuwe – limited editie – collectie pyjama’s. Feetje stond al bekend om hun prachtige wafelpyjama’s, maar eerlijk is eerlijk, deze collectie is een hele leuke afwisseling. Wij kiezen voor de Lama Laura, al was Panther Paul ook een goede kanshebber. Helaas is er volgens manlief zoiets als te veel dierenprint in de kast. Nou, kijk zelf maar, de hele collectie is toch te leuk?

Something to read.
Ik schreef het al in dit artikel, maar boekjes zijn altijd een goed idee. Aanwijsboekjes, prentenboeken, korte verhaaltjes, de mogelijkheden zijn eindeloos. Annabel moest er in het begin niets van hebben en ging vooral hard huilen als ik haar in bed legde en ging voorlezen. Maar ze begint steeds meer interesse te tonen en komt inmiddels regelmatig met een boekje in haar handen naar me toe gekropen. Ik zie het al helemaal voor me, ruikend naar de badolie, in haar nieuwe pyjama, bij mama op schoot met een nieuw voorleesboek. Officieel is ze voor dit boek misschien nog een klein beetje te jong, maar ik lees zó veel goede recensies, dat ik hem er toch vast bij zet.

Dat zijn ze dan, de vier cadeautjes op Annabel haar december lijstje. Krijgt ze ze niet, is er niets aan de hand. Maar mochten ze alle vier afgestreept worden, is dat volgens ons ook ruim voldoende en hoeven er geen andere dingen bij gezocht te worden.

Uiteindelijk draaien de december dagen toch vooral om samenzijn.

Misschien trekken we dit jaar wel allemaal onze pyjama aan.
Zou Feetje ook een volwassen lijn hebben?

Krijgen jouw kids veel cadeaus met de feestdagen?