Mijn favoriete jeugdherinneringen zijn zonder twijfel onze zomervakanties met het gezin. Mijn vader werkte veel en met drie broers was het eigenlijk altijd wel druk in huis, met een komen en gaan naar school en allerhande nevenactiviteiten. Tijdens de zomervakanties waren we drie weken lang samen en was er tijd voor rust. Natuurlijk was dat samenzijn niet altijd zo leuk als in mijn herinneringen (vergeet vooral de veertien uur in de auto ernaartoe niet!) en was de rust vooral voor ons als kinderen gereserveerd. Moeders hebben nooit rust, dat weet ik nu. Toch zijn die herinneringen me dierbaar.

Met een warm hart denk ik terug aan de prachtige campings waar we stonden, met zwembaden, restaurants en entertainmentteams om nog lang van na te genieten. Kosten noch moeite werden gespaard en ik vind het jammer dat er zo weinig foto’s van zijn, want ik zou graag nog even terug gaan naar die fijne, onbezorgde zomers.

Maar dit jaar was het tijd voor de eerste zomervakantie met mijn eigen gezin. Maanden geleden kozen we onze bestemming en begon de voorpret. Hoewel vriendlief een camping in Nederland net zo prima had gevonden, ging mijn voorkeur uit naar zongarantie. Na wat zoekwerk en ervaringsverhalen vergelijken, kwamen we uit bij Mallorca.

Vanaf het moment dat we wakker werden op onze vertrek dag, was Annabel haar vrolijke zelf. Tijdens de heenvlucht werden we vergezeld door een gezellige Brabander die aan zijn vijfentwintigste vlucht naar Mallorca bezig was. De glimlach van een vreemde en een plastic drinkbeker, maakten van haar eerste vlucht een groot succes.

Eenmaal aangekomen op het resort leek het wel of miss mini precies begreep wat vakantie vieren betekent. Tijdens ons eerste drankje op het terras, troffen we de mini disco. Wij hadden geen flauw benul dat onze baby hier iets van zou begrijpen, maar de grijns op haar gezicht en haar wiebelende ledematen vertelden ons het tegendeel. De pret spatte van haar gezicht en het betekende het begin van een vakantie vol bloot gelachen tanden.

Van spetterende handjes in het zwembad, tot zand strooiende schepjes op het strand, waar we gingen had ze lol. Ze verdraaide haar nek in het restaurant om te flirten met alles wat langsliep en keek haar ogen uit als we over de boulevard flaneerden. Tussen de middag sliepen we met z’n drieën en ’s avonds genoten m’n lief en ik van een glas Sangria als miss mini eindelijk haar rust vond in haar tentje.

Apetrots was ik, als er door de zoveelste gast of medewerker werd gezegd wat een leuk kind we hebben. Joost mag weten of ze dat tegen iedere ouder met jonge kinderen zeggen, maar wat ons betreft was het een waarheid als een koe. Annabel genoot en dus – hoe cliché – deden wij dat ook.

Laatst las ik ergens de quote: “We get 18 delicious summers with our children. This is one of your 18. If that’s not perspective, I don’t know what is.”
Kreeg je de garantie maar. Maar met een beetje geluk zijn ons achttien zomers met onze dochter gegeven. Achttien zomers waarin we even tijd voor elkaar maken, de boel de boel laten en genieten van rust en samenzijn. Achttien zomers die ons de slapeloze nachten, hangtieten en spuitluiers even doen vergeten. Achttien zomers waarvan ik hoop dat onze lieve Annabel er, als ze volwassen is, met net zo’n warm hart op terug zal kijken als ik doe op mijn zomervakanties.

Gelukkig zijn er dit keer wel foto’s.

En veel ook.