Gedurende de zwangerschap werd ik keer op keer verrast met hilarische en gevatte opmerkingen van de meest uiteenlopende mensen. Zowel gevraagd als ongevraagd. Van de ‘hahaha-wat-een-originele grap-die-heb-ik-echt-nog-nooit-gehoord’ dijenkletser “weet je zeker dat het er geen twee zijn”, tot de al even hilarische “er is er nog nooit één blijven zitten”. Zwangerschap haalt schijnbaar de komediant in mensen naar boven.

Eén van de beste opmerkingen is, wat mij betreft, wanneer mensen je een fijne vakantie wensen als je met verlof gaat. Vier maanden vakantie, daar zouden je collega’s ook geen nee tegen zeggen! Of ik een wereldreis ga maken en cocktails ga drinken bij zonsondergang.

Want dat is schijnbaar wat mensen denken bij het woord zwangerschapsverlof. Het feit dat jouw lichaam, gemiddeld genomen, al een week of 35 bezig is nieuw leven te produceren, vergeten we gemakshalve even. Dat je daarnaast weken nodig hebt om bij te komen van het baren van dat nieuwe leven, komt vaak al helemaal niet bij deze lolbroeken op. Jij gaat de komende vier maanden uitslapen, Netflixen en online shoppen. Voor jezelf in huidige uitvoering, voor de aanstaande mini en stiekem alvast voor jezelf post-partum.

Toch?

De realiteit is een stuk minder ‘Netflix and chill’. Pogingen tot uitslapen worden belemmerd door een overactieve blaas, die minstens één keer per uur geleegd moet worden. Om nog maar te zwijgen over handen die, dankzij het carpaal tunnel syndroom dat de zwangerschap met zich meebracht, het eerste half uur na het wakker worden, amper kunnen bewegen. Ook de voorraden Rennies die worden versleten, zitten het bankhangen met je Thuisbezorgd bestelling een beetje in de weg.
Al met al geen straf, deze weken. Maar een vakantie zou ik het niet willen noemen.

Dan breekt het moment aan waar je al maanden naar uitkijkt en tegelijk tegenop ziet. De bevalling!
De details zal ik je besparen, maar ik kan je vertellen: ook hier is geen vakantiegevoel aanwezig. Niet tijdens de weeënstorm, niet tijdens het persen en niet tijdens het hechten. Alhoewel er bij dat laatste misschien wel alcohol aanwezig was. Maar in ieder geval niet met een rietje en een parapluutje erin.

De dagen, en vooral nachten, die daarop volgen, zullen misschien qua slaapgebrek wat weg hebben van een zuipvakantie op Kreta op je zestiende, maar ook daar ontbreekt verder iedere vorm van vakantiegevoel. Begrijp me niet verkeerd, mama zijn is waanzinnig. Het wakker worden naast zo’n prachtig mini mensje, wat voortkomt uit de liefde tussen jou en je partner, is het mooiste wat er is.
Maar dat mini mensje kan nog niet praten en heeft geen idee wat ritme betekent. Jij bent vermoeid, fysiek nog flink in de kreukels en je hebt geen flauw benul wat al die pruttel en huil geluidjes betekenen. Heb je honger? Heb je een volle luier? Heb je krampjes? Wil je gewoon alleen maar knuffelen?

De zoektocht naar de ondertiteling van je pasgeboren baby kost tijd, energie en in sommige gevallen wat frustratie. Die roze wolk dobbert heerlijk, als je ’s middags met je baby op je borst op de bank ligt te genieten van een bak warme koffie. Maar de slapeloze nachten zijn pittig, het verantwoordelijkheidsgevoel kan je benauwen en die roze wolk is soms in geen velden of wegen te bekennen.

Maar ondanks het zoeken en ontdekken zijn de afgelopen achttien dagen de mooiste uit mijn leven geweest. Ik ben pas net mama, maar het is nu al de mooiste ervaring van mijn leven.

Weliswaar zonder cocktails, strandwandelingen en tax free shopping, maar wel met een record aantal gebroken nachten. En das toch bijna hetzelfde als een jetlag.

Heb ik toch nog een beetje vakantie gevoel tijdens mijn verlof.