Al vanaf dat ik een mini Ilsje (inclusief witblonde palmboom, midden op m’n hoofd) ben, kan ik heel bevlogen zijn van dingen. Als ik mijn tanden ergens in zet, laat ik niet gauw los. Soms kan het wat obsessieve trekjes krijgen, maar gelukkig komt de nuance met de jaren. Waar ik vroeger een avond kon beginnen met een film over 9/11 en ik zes uur later, verstrikt in de meest duistere krochten van het internet, overtuigd was dat de New World Order zich huisden onder mijn bed, weet ik tegenwoordig beter wanneer te stoppen of selectiever te zijn in de informatie die ik tot me neem.