Toen mijn lief en ik onze wens voor een tweede kindje naar elkaar uitspraken, hadden we een daarvoor een bepaald tijdsbestek voor ogen. Natuurlijk moet het je gegeven zijn, maar we wilden in ieder geval niet vóór een bepaalde periode ‘beginnen’. Toen uiteindelijk onze ideale startpunt in zicht kwam, woedde Corona door de wereld. Dit heeft ons best even onzeker gemaakt en we vroegen ons af of we onze wens niet beter even konden uitstellen.

Maar al gauw realiseerden we ons, dat er altijd een reden kan zijn om het uit te stellen en dat er na Corona volgend jaar zomaar een anders virus rond kan waaien. Dus we lieten het los en besloten ons vast te houden aan ons oorspronkelijke plan.

Met als gevolg dat ik één van de tig vrouwen ben die een Corona baby verwacht. En hoewel het natuurlijk jammer is dat onze moeders niet een keertje mee kunnen gluren bij een echo, mogen we van geluk spreken dat we wel samen naar onze afspraken mogen. Een thuisbevalling stond al op de planning (en met een beetje geluk lukt dat ook) dus van maatregelen in het ziekenhuis heb ik hopelijk ook geen last.

Natuurlijk realiseer ik me terdege dat er vrouwen zijn voor wie dit heel anders is en naarmate de weken verstrijken kan ik ook best een beetje nerveus worden bij de gedachte aan de kraamtijd. Maar er zijn tot dusver gelukkig ook een heleboel zaken juist heel fijn aan zwanger zijn in deze Corona tijden.
Ik zette ze voor je op een rijtje.

Thuiswerken
Een groot nadeel van hoogzwanger zijn in de winter, ten opzichte van de zomer, vind ik de kleding. Zomerjurken rekken wel mee en tijdens de hittegolf droeg ik vaak niet meer dan een bikini en een korte broek. Dat is nu wel anders. Maar een hoop geld uitgeven aan een garderobe die ik nog maar vier maanden draag vind ik onzin (grappig hoe anders dat werkt als het over maat 68 gaat), dus ik beperk de aankopen tot een minimum. Hoe lekker is het dan om thuis te kunnen werken en gewoon iedere dag een joggingbroek en slobbertrui te kunnen dragen? Dan kan ik die paar fatsoenlijke outfits bewaren voor als ik de deur uit moet.

Quality time
Natuurlijk kijk ik enorm uit naar de tijd dat we weer zo’n heerlijk humpie in huis zullen hebben. Kroelen, wiegen, wandelen: ik ben dól op de babytijd. Maar er is natuurlijk één enorm verschil met de vorige keer dat we daar van konden genieten en dat is dat er dan al een peutertje rondrent wat ook aandacht wil. Het houdt me soms best bezig dat ik mijn aandacht straks moet verdelen en ik probeer daarom de momenten die ik samen heb met Annabel extra goed te benutten en ervan te genieten. Daar leent deze tijd zich natuurlijk perfect voor. Weinig sociale verplichtingen en veel thuis betekent veel knutselen, kleuren, puzzelen, boekjes lezen, wandelen en kroelen. En omdat mijn lief ook veel thuis is, blijft er nog genoeg tijd over voor ons samen of een beetje tijd voor jezelf.

Nesteldrang
Toen de eerste lockdown van start ging, besloten mijn lief en ik het positieve ervan in te zien en een paar klusjes beet te pakken die al even waren blijven liggen. Zo gezegd, zo gedaan, en voor we het wisten waren alle keukenkastjes gereorganiseerd, de tuin gepimpt en onze kledingkasten uitgezocht.
Maar nu de tweede lockdown samenvalt met nesteldrang, moet ik helemaal oppassen dat ik ons huis niet omtover in ‘De Grote Verbouwing’. We hebben de nieuwe kamer van Annabel opgeknapt, de zolder ziet eruit om door een ringetje te halen en ik ben nog één rondje Pinterest verwijderd van een nieuwe kleur op de woonkamermuur. Dat laatste wordt overigens vakkundig gedwarsboomd door mijn lief, door me eraan te herinneren dat ik deze kleur drie jaar geleden nog ‘tijdloos’ en ‘met alles te combineren’ noemde. Dát onthoudt ie dan weer wel.

Geen buikvoelers
Eén van de meest irritante dingen tijdens mijn eerste zwangerschap, vond ik mensen die te pas en te onpas met hun tengels aan mijn buik zaten. Alsof die buik ineens gemeengoed is als er een mensje in groeit. Lang leve de anderhalve meter (dat is dan ook meteen de enige keer dat ik dat zal zeggen), maar zo komt er lekker helemaal niemand in m’n aura.

Geen drank en eet verleidingen
Eerlijk is eerlijk, het zwangerschapsdieet gaat me op zich prima af. Ik heb geen trillende handjes door mijn tijdelijke drooglegging en gelukkig zijn er genoeg sushi varianten die ik wél kan eten. Maar met de feestdagen voor de deur, ben ik er toch niet super rouwig om dat al die borrels, diners en knalfuiven even niet doorgaan. Het is toch anders als iedereen op de kerstborrel tipsy wordt en jij om half tien naar je dikke buik staat te staren en je afvraagt of het al een acceptabel tijdstip is om naar huis te gaan.

En bij het kerstbuffet de gerookte zalm, carpaccio en biefstuk moeten passeren om een stukje kipfilet te pakken, is ook al niet m’n sterkste kant. Gelukkig blijven die ‘first world problems’ me bespaard. Nee, deze kerst wordt het lekker bankhangen in joggingpak met een pizza en met Oudjaarsavond mag ik van geluk spreken als ik de Bohemian Rhapsody nog red, om erna met een buik vol Jip&Janneke champagne in bed te duiken (en er erna nog veertien keer uit te moeten om te plassen).

Scheelt tenminste ook weer een kater op 1 januari.