Al zo lang als mijn lief en ik samen zijn, hebben we er patent op om de dingen die we ver van tevoren afspreken, onbedoeld in een tijdsbestek van een paar weken te plannen. Zo gaan er soms maanden voorbij waarin we geen concert bezoeken, om er dan ineens vier in zestien dagen in de agenda te hebben staan. Ook bijzondere verjaardagen, etentjes, en andere feestjes vallen vaak kort na elkaar.

Zo ook afgelopen weekend.

Maanden terug, toen het nieuwe theaterseizoen in ons dorp werd aangekondigd, kocht ik kaarten voor de Cabarestafette. Hoewel ik niet zo’n enorme stand-up comedy fan ben, sprak dit wel aan. Een aantal cabaretiers op een steenworp afstand van ons huis en dat voor een paar euro. Een prima avondje uit voor de doordeweekse donderdag.
Maar nog ver weg, dus de kaarten bleven nog even opgeborgen.

Tot het afgelopen donderdag zover was. Annabel at bij onze vrienden en mocht daar blijven tot na de voorstelling. We maakten ons mooi, praatten niet over baby (oke, dreumes) gerelateerde zaken en moesten hardop lachen. Side-note bij het post-baby tijdperk is dat ik m’n benen even goed over elkaar moet doen, om te voorkomen dat het een zootje wordt op mijn plek. Maar ach, je krijgt er zo veel voor terug he?

Familiebezoek
De volgende dag waren we met zijn allen vrij. Een mooi moment voor ons maandelijkse bezoekje aan de oma van mijn lief. Annabel is altijd goed voor een grote glimlach op haar gezicht en de snowglobe van Texel die we voor haar meebrachten werd dankbaar ontvangen. We vervolgden de dag met ons wekelijkse rondje markt en sloten af met een middagje op de grond spelen, honderd keer Nijntje lezen en Annabel opvangen. Die ineens besloten heeft dat ze heus wel zelf kan staan, maar dat weer gaan zitten gepaard gaat met een hele harde bons. En een grijns van oor tot oor. Totdat je haar niet snel genoeg opraapt, dan gaan alle registers open en zou je wensen dat je haar bij je vrienden had achtergelaten.

Die avond vierden mijn lief en ik ons vijfjarig jubileum. In de zomer van 2014 zag ik hem voor het eerst en zei ik tegen mijn vriendin ‘met hem ga ik trouwen’. Een aantal maanden later ontmoetten we elkaar in het poppodium waar ik als bestuurslid actief was. Wat volgde waren jaren gevuld met heel veel liefde, heel veel lachen en heel veel dromen die uitkwamen. Over dat voorgenomen huwelijk zijn we het nog niet eens, maar dat we nog heel veel jaren samen hopen te zijn, is gelukkig een gedeelde wens. En dat we na nachten zonder slaap, kleding vol met spuug en kamers vol met speelgoed, nog steeds zo dol op elkaar zijn, moet gevierd worden.

En dat deden we. Met heerlijk eten in een leuk Rotterdams tentje, vierden wij de liefde. We genoten van oesters met gin en burgers met bier. We aten alles op de temperatuur waarop het bedoeld was en proefden van elkaars bord, in plaats van dat het eten afgestaan moest worden aan degene met de grootste mond (verrassing, die was niet mee die avond). We werden weer opnieuw verliefd en beloofden elkaar (voor de zoveelste keer) om écht vaker tijd voor elkaar te maken. En voor zulk lekker eten.

Plaatstaal
En zoals altijd met het weekend, was het ineens zaterdag en tijd voor het tienjarig bestaan van Plaatstaal, de band van mijn lief. Een prachtig jubileum dat gepaard ging met een ander hoogtepunt: de eerste keer logeren van Annabel. Die we bij oma en oma brachten met de plechtige belofte haar pas de volgende morgen na 10:00 weer te halen.

Dus maakten we er een feestje van en ik genoot met volle teugen. Lekker dansen en biertjes drinken zonder bang te zijn dat miss mini misschien nog voor een voeding komt. Met mijn eigen middernacht honger had ik echter onvoldoende rekening gehouden, maar na goed overleg, sloegen we de MacDonalds over. Wijsheid komt dus toch met de jaren?

Zo vloog een weekend vol hoogtepunten om. We vierden de liefde, we vierden de muziek en we genoten van lekker eten. Ook de biertjes mochten me na al die tijd uitstekend smaken, met een ouderwetse bankhang zondag als resultaat.

Als dit een voorbode is voor de rest van ons leven samen, ben ik een ongelooflijke bofkont. Want van zulke avondjes wil ik er nog wel honderd.

Maar niet allemaal tegelijk alsjeblieft.

Dat kan deze moeke niet meer aan.