Het normale leven is weer begonnen. Helaas hebben noch Winston, noch die grote oranje vis hun weg naar ons huis gevonden de afgelopen jaarwisseling en dus bracht ik gisteren en vandaag weer ‘gewoon’ op kantoor door. De wekker deed zeer, het was buiten veel te koud en hoe sympathiek sommige collega’s ook zijn, ik kijk ’s morgens om zeven uur liever naar het gapende gezichtje van mijn dochter die tegen me aan gekruld ligt, dan naar mijn collega die een plak ontbijtkoek verorbert.
mamabel.nl 