Hoewel de sprongetjes kalender al lang gestopt is met het waarschuwen voor donderwolken boven (of in) het hoofd van miss mini, gaan de sprongen in haar ontwikkeling onverminderd door.

Logisch, ze is nog klein. En hoewel ik haar bijdehand zat vind voor haar leeftijd, blijft het fijn en bijzonder om haar te zien groeien en ontwikkelen. Jammer genoeg gaat die ontwikkeling soms gepaard met woede uitbarstingen, stampvoeten en krijs concerten. Haar temperament heeft geen boodschap aan onze trommelvliezen en het verzoek een beetje zachtjes te doen wordt niet zelden als uitdaging gezien om nog meer herrie te maken.

Het is best intens soms. Zo veel emotie in zo’n klein lijfje. Groot worden, een zusje krijgen. Van alles willen maar nog niet alles kunnen of mogen. Haar hartje is soms te klein voor de explosie aan emoties die het moet herbergen.

Dus proberen m’n lief en ik er juist voor haar te zijn als ze ons eigenlijk weg lijkt te duwen. We wisselen af, geven haar de ruimte die ze nodig heeft zonder haar alleen te laten en proberen (hoe moeilijk dat soms ook is) de behoefte achter het gedrag te ontdekken.

Maar hoewel ik me meestal vast kan houden aan liefdevol en onvoorwaardelijk ouderschap, heeft miss mini haar temperament niet van een vreemde en kunnen we soms gigantisch botsen. Als de nacht net iets korter was dan gewenst, m’n hoofd vol met de beslommeringen van alledag en Annabel haar peuter capriolen tot nieuwe extremen weet te verheffen, is de toon soms feller of zijn de woorden bozer dan ik ze bedoel.

Het is niet altijd mooi weer. Niet alleen maar kroelen, koekjes bakken en liedjes zingen. De grenzen worden op bijna dagelijkse basis opgezocht en overschreden. Ik zeg vaak trots dat haar karakter haar nog ver gaat brengen in het leven. Maar ik ben soms, juist door het vuur in in haar ogen, even nieuwsgierig als huiverig voor wat de toekomst in petto heeft voor onze moeder dochter band.

Als met haar formaat haar vuur zal groeien, staan ons vermoedelijk nog wel wat botsingen te wachten.

Maar ik hoop dat ze weet, hoe vol haar hoofd of het mijne ook is, in mijn armen is altijd plaats voor haar ❤️