Inmiddels is mijn zwangerschap ruim over de helft en is het alweer een poosje geleden dat ik mijn laptop op schoot nam om een stukje te schrijven. In deze hectische tijd, waarin het leven min of meer aan ons voorbij vliegt, door thuiswerken, hele dagen Corona invloeden en nieuwe maatregelen, is het soms lastig om stil te staan bij dat nieuwe mini mensje wat eraan komt.

Hoewel ik de eerste weken dagelijks werd herinnerd aan de kleine buikbewoner, door de enorme waslijst aan klachten die ik toen ervoer, heb ik er momenteel dagen bij dat ik bijna zou vergeten dat ik zwanger ben.

Het is typerend voor deze zwangerschap. Waarbij ik me meer dan eens realiseer: ‘Oh ja, alles draait gewoon door’.

Shoppen
Bij de zwangerschap van Annabel had ik al ver voor de geslachtsbepaling een berg kleding in huis. Gewoon omdat kleding in die maat ongelooflijk schattig is, ongeacht de kleur. En nadat we wisten dat er een meisje aan kwam, werd dat alleen maar erger. Nu heb ik slechts twee setjes gekocht. Eentje ver op de groei (omdat ik me nu realiseer dat kleding in maat 68 doorgaans iets langer wordt gedragen dan die in maat 56) en een geboortepakje. Mijn ultieme sentimentele jankmoment. We kochten het op Texel, op hetzelfde plekje als we Annabel haar pakje kochten en het is óók nog van hetzelfde merkje als dat van Annabel. Het ‘hormonenbom-jankfestijn’ compleet. Maar daar stopt het ultieme zwangere vrouwen gehalte deze keer ook wel meteen.

Praktisch gezien begin ik me af te vragen waarom ik bepaalde zaken de vorige ronde zo leuk vond. De box stond er bij Annabel al ruim een maand voor de uitgerekende datum en het is dat mijn lief op de rem trapte, anders had ik wel vijf verschillende boxkleden gekocht. Nu heb ik al een keer of acht bedacht hoe groot de kans nu écht is dat een baby van die enorme chaise longue afrolt als ik even ben plassen, en of een nieuwe draagdoek kopen om mijn ukkepuk heel de dag in te dragen, niet een uitstekend manier (en een goede reden voor een nieuwe doek) is om dat lelijke onding deze ronde te skippen. En de kinderwagen stond ooit een week middenin de woonkamer, zodat ik er heel de dag naar kon kijken. Maar nu veroorzaakt de gedachte aan dat bakbeest in de gang al kortsluiting (want: waar moeten we alle schoenen, luiertassen en regenlaarzen dan toch laten?).

What’s in a name
Ook het kiezen van de naam blijkt dit keer een struikelblok. Annabel haar naam stond al vast, nog ver voor ze in de maak was. Sterker nog, mijn lief wist nog niet eens of hij wel kinderen wilde en toen was Annabel al beklonken. Toen ze daadwerkelijk in aantocht was, bedachten we nog wat namen voor de vorm, maar Annabel stak overal met kop en schouder bovenuit.
Nu lijkt ons ‘runner-up’-lijstje van Annabel niet te voldoen en zelfs na diverse hulplijnen, hebben we dé naam nog niet gevonden.

Om het proces een handje te helpen, lieten we de eerste proefdruk van het kaartje maken met de (tot dusver) favoriet van onze kanshebbers. Het maakte het dat we in ieder geval één ding van de to-do lijst konden schrappen: het kaartje was namelijk wél direct een schot in de roos.

Mag ik even de aandacht
Bovendien was het een mooie ‘daad-bij-het-woord’ actie, na mijn eigen belofte om me de tweede helft van de zwangerschap echt wat meer met de baby bezig te houden en van de zwangerschap te genieten. Niet alleen wijzelf, maar ook de mensen om ons heen, lijken bij een tweede kindje toch wat minder bezorgd of je het allemaal wel aankunt. Je hebt inmiddels bewezen te kunnen functioneren op (maandenlang) nachten van drie uur slaap, je hebt je neergelegd bij chronisch naar zure melk ruikende kleding en geaccepteerd dat je niet meer impulsief op zaterdagmiddag kunt besluiten dat je op zaterdagavond uit eten wilt. Dus is die aandacht en betrokkenheid van een hele andere orde dan bij ronde één.

Reden te meer om nu extra m’n best te doen om mezelf en de baby wél die tijd en aandacht te gunnen die we allebei verdienen.

De aankomende koude, natte dagen zijn een perfecte setting om met een kopje thee, op de bank, onder een dekentje (heel Corona-proof), een complete garderobe bij elkaar te shoppen.

Wie weet scoor ik dan ook nog wel ergens een leuk boxkleed.

Of een draagdoek. Wie zal het zeggen.