Boys3Life voor Mamabel

Sinds een paar weken horen we van een van de jongens de hele dag ‘die, die, die’. Gecombineerd met een vingertje wat volledig random de wereld in wijst. Even dacht ik nog dat die betekende dat hij uit de stoel wilde, maar hij gebruikt het woordje ook als hij niet in zijn stoel zit. We zijn dus nog aan het ontdekken wat hij nou eigenlijk wil zeggen en tot die tijd genieten we van zijn vrolijke koppie als hij driftig om zich heen wijst.

Herinneringen
Op mijn telefoon heb ik een app die me elke dag laat weten wat ik de afgelopen jaren deed op dezelfde dag. Ik vind het elke dag weer een feestje om te zien wat ik vorig jaar deed, of vier jaar geleden. Het allerleukste vind ik om dan foto’s of filmpjes te zien van de kids. Van de dreumesjes zijn dat dus vooral foto’s van baby’s op een speelkleed of filmpjes van baby’s die rare klanken uitbrengen. Waarbij je mij uiteraard enthousiast op hoge toon hoort terug praten alsof ik exact versta wat ze zeggen. Dat was niet zo overigens. Niet voor zover ik me kan herinneren.

Bijzonder eigenlijk hoe snel je went aan bepaalde taal. Hoe vaak hoor je niet een dreumes iets onverstaanbaars zeggen, maar de vader of moeder in kwestie toch exact begrijpen wat er gezegd wordt? Die app op mijn telefoon liet me een tijdje geleden een filmpje zien van de oudste. Mijn zusje zat op dat moment in Mexico en ik vertelde dat tegen hem. Hij zei iets wat leek op haar naam en daarna Mitnom wat ik in het filmpje feilloos vertaal naar Mexico. Hij keek er erg trots bij. Om eerlijk te zijn had hij net zo goed kunnen uitleggen dat hij zijn luier vol had gegooid, maar je kan niet alles hebben.

Dreumes brabbel
Als je het me vraagt kan ik je zo vertellen wat zijn eerste woordje was (Takkie, die van Jip & Janneke) en ik kan je ook nog wel wat voorbeelden geven wat dreumes taal, waarvan ik dus vond dat ik het prima kon verstaan. Maar ik kan je niet zo goed vertellen vanaf welk moment zijn gebrabbel over ging op echte woordjes en zinnen. Als ik de filmpjes op mijn telefoon mag geloven is dat ergens tussen zijn derde en vierde verjaardag, maar ik vind het wonderlijk dat ik dat op moest zoeken. Blijkbaar gaat dat zo geleidelijk aan dat je went aan de taal van nu en niet stilstaat bij de taal van zes maanden, of langer, geleden.

Voorlopig komt er bij de tweeling niet veel zinnigs uit, het zijn meer kreten die wij proberen te begrijpen (wat nog niet helemaal lukt). Gelukkig snappen we inmiddels wel wat tappen, tappen, tappen is, dat is namelijk perfecte dreumes taal voor stappen. Dat doen de heren dan ook erg graag, dus dat is prima. En over heel wat jaartjes zullen ze begrijpen dat tappen iets is om bier uit te halen. Of dansen, het is maar net wat je voorkeur heeft.

Mocht iemand nog een ‘die’ hebben, wij zijn er blijkbaar driftig naar op zoek.

Ik laat het jullie weten als we erachter zijn waar het is.