Hoewel ik de tijd van stoppen met roken en minder drinken al een poosje achter me heb gelaten, heb ik toch ieder jaar weer een aantal dingen die ik graag anders zou willen doen. Natuurlijk kan ik dat ook op 4 april besluiten, of 23 oktober. Maar collectief het nieuwe jaar beginnen met goede voornemens is makkelijker dan in je uppie halverwege de zomer te besluiten dat je echt niet meer doordeweeks wilt drinken. Bovendien is er, als je het mij vraagt, niets mis met zo nu en dan je gewoonten en gebruiken onder de loep nemen en kijken of dat allemaal wel zulke verstandige dingen zijn.

Dus ik waag weer eens een poging. Officieel niet per 1 januari, maar de zesde. Omdat m’n vakantie er dan op zit. Dus ik begin al zonder ruggengraat. Dat belooft wat.

Cijfertjes
Het voordeel van Mamabel en bijbehorend Instagram account is dat ik volledig mijn ei kwijt kan wat schrijven betreft. Ongemerkt bouw ik een prachtig naslagwerk op vol foto’s van mooie momenten of dagboekjes en blogs met dingen die ik anders met een paar maanden geheid zou zijn vergeten. Maar onbewust creëer ik ook een bepaalde druk bij mezelf. Een constante stroom aan content is belangrijk, als je wilt dat mensen terugkeren naar je website. Maar wekelijks één of meerdere stukjes schrijven is toch wat anders dan eens per maand je stukje aanleveren bij iemand die zich er vanaf dan over ontfermt. Dus voel ik regelmatig een bepaalde verplichting om te posten of baal ik als het een keer niet gelukt is. Lukt het me wel om met regelmaat te posten, word ik dankzij allerlei tools en dashboards feilloos op de hoogte gehouden van het aantal mensen dat het las, deelde of erop reageerde. Wat super is als een stukje heel goed scoort, maar wat me onbewust toch meer doet dan ik zou willen als ik zie dan een post niet of nauwelijks wordt gelezen. Als ik dan vervolgens bij medebloggers lees over de duizenden bezoekers die zij per maand hebben, kan ik best weleens jaloers worden. Doe ik het dan zo veel slechter? Schrijf ik wel goed genoeg?

Mijn voornemen voor 2020 is dan ook om te schrijven wat ik wil, wanneer ik dat wil. Tuurlijk mag ik mezelf wel een beetje doelen stellen, maar buikpijn vanwege zelfbedachte deadlines kan de bedoeling niet zijn. Ik doe het nog altijd omdat ik het leuk vind. Niet omdat iemand het van me verwacht. Het is tenslotte niet m’n werk, maar een hobby.

Een beter milieu
Het was dit jaar een hot item op Mamabel en daar gaan we volgend jaar vrolijk mee door: een beetje liever zijn voor onze planeet. Dat doen we onder andere door afval te scheiden, minder plastic te gebruiken, een beetje fatsoenlijk met ons energieverbruik om te springen en winkels als Primark en Action zo veel mogelijk links te laten liggen. Maar ook in onze voeding hebben we stappen gemaakt. We ruilden onze Blue Band in voor Flower Farm en drinken ons water uit een Dopper. Boterhammen vervoeren we in een brooddoos, in plaats van boterhamzakjes en we proberen vlees en vis eens te laten staan en voor vegetarische opties te kiezen. Als we wel vlees eten, is dat steeds minder vaak rundvlees en we lopen de kiloknallers graag voorbij. Inmiddels prijken er tussen mijn kookboeken twee fraaie boeken vol lekkere vegetarische recepten.

Het voornemen voor 2020 is om de maaltijden niet enkel om het vlees of de vis te laten draaien. Goed voor het verbreden van de culinaire kennis en goed voor de planeet. Win win.

Relaties in balans
Als ik mezelf zou moeten omschrijven in een paar woorden, zou ‘pleaser’ daar wel tussen staan. Al sinds ik een flink stuk jonger ben, kan ik doorslaan in het naar de zin maken van andere mensen. Dingen uit handen nemen, op het laatste moment als hulplijn ingevlogen worden en daar m’n eigen planning voor omgooien, zelden nee zeggen. In de basis vind ik dat een prettige eigenschap van mezelf. Er is nog nooit iemand dood gegaan van het helpen van een ander. Maarrrr, dat mag niet ten koste gaan van mijzelf. Als mijn antwoord altijd ‘ja’ is, maar bij de tegenpartij klinkt structureel ‘nee’, is het tijd om iets te veranderen. Voort wat, hoort wat, klinkt een beetje kort door de bocht, maar in grote lijnen is dat wel wat ik zou moeten doen. Als jij sprintjes trekt voor iemand die te besodemieterd is om voor jou überhaupt van de bank af te komen, gaat dat je energie kosten en frustratie opleveren.

Doel voor 2020: energie steken in mensen die ook energie opleveren. En dat hoeft niet per moment tegen elkaar weg te strepen te zijn, maar moet in grote lijnen wel in balans zijn.

Meer lezen
Vroegâh kon ik mezelf uuuuuren verliezen in boeken. Biografieën, romans, thrillers, ik vond het heerlijk tijdverdrijf. Tegenwoordig eindigt een avond alleen op de bank in een galmende televisie als achtergrondgeluid voor mijn apatische gescroll langs digitale tijdlijnen. Sinds de geboorte van Annabel zijn mijn hersenen nooit meer in hun oude vorm teruggekomen, maar ik kan ook niet zeggen dat ik ze erg geprikkeld heb om dat te bewerkstelligen. Dus is mijn plan voor 2020 om mijn boeken onder het stof vandaan te halen en mezelf te prikkelen. Mijn woordenschat uitbreiden, me laten inspireren en vooral, mezelf weer een beetje verliezen. Op de positieve manier.

Eten met aandacht
Nog meer eten. Want: #etenisaltijdeengoedidee. Echt slecht eten doen wij thuis niet. We gebruiken altijd vers als basis en mijn plezier in het maken van eten, draagt bij aan de variatie op tafel. Maar wanneer de vermoeidheid begint toe te slaan, is het verleidelijk om terug te vallen op dingen die je snel op tafel hebt. Jammer genoeg betekent dat vaak dat je sommige dingen iedere week eet en andere dingen twee keer per jaar. Wekelijks een Indische rijsttafel is niet nodig, maar net zo min hoeven we iedere week macaroni te eten.

Culinair voornemen voor het nieuwe jaar: nieuwe ingrediënten proberen, wat vaker een kookboek van de plank trekken en wat vaker de tijd nemen voor het uitproberen van nieuwe gerechten. Met als doel weer wat fitter worden, meer energie hebben en weer echt genieten van eten, in plaats van het enkel als voeding te zien.

 

Al met al geen wereldschokkende plannen. Haalbare doelen waarvan ik weet dat ik er een leuker mens van word als ik ze volbreng. En nu ik ze zo allemaal op een rijtje zie, lijkt het toverwoord balans te zijn.

Niet spannend of sexy, wel degelijk en comfortabel. Want laten we wel wezen, dat is mijn leven tegenwoordig, en dat is hartstikke prima.

Op een gebalanceerd nieuw jaar.

Heb jij goede voornemens?