De kerst zit erop en de jaarwisseling staat voor de deur. De grapjes over Chris Rea die nog steeds niet thuis is, mogen weer een jaar de ijskast in en we kunnen ons nog even lekker te buiten gaan aan kerst leftovers en oliebollen, voor het grote klagen over te strak zittende broeken van start gaat.

Al zo lang als ik me kan herinneren, ben ik wat emotioneler dan anders tijdens deze dagen. Het begint al lekker met een snik-en-snotter festijn tijdens Robert ten Brinks All You Need is Love en het aftellen van de Top2000 zet mijn ‘waarom gaat de tijd zo snel’ gevoel alleen maar kracht bij.

Natuurlijk snap ik prima dat er morgennacht om 00:00 precies hetzelfde gebeurt als alle nachten ervoor en erna, maar daar heeft mijn over-emotionele hoofd geen boodschap aan. Wanneer morgennacht om klokslag 00:00 het krakerige ‘Happy New Year’ van Abba door de woonkamer klinkt, om aan het einde van het liedje te blijven hangen, pink ik een traantje weg. Alle ‘new year, new me’ heisa is niet aan mij besteed, maar het besef dat er weer een jaar voorbij is, grijpt me ieder jaar een beetje meer aan. Zeker omdat ieder jaar weer sneller voorbij lijkt te zijn gegaan. Zo ook 2019.

Van baby naar dreumes
Het jaar waarin onze lieve baby een dreumes werd. Die net negen kilo weegt, maar soms al zo groot doet. Ze groeide van een maat 68 uit tot een bescheiden maat 80 en vindt kruipen nog steeds de handigste manier om zich voort te bewegen. Haar woordenschat bestaat uit achttienhonderd keer ‘die’ per dag en met een beetje geluk perst ze er een verdwaalde ‘papa’ of ‘mama’ uit. Eten doet ze als een bootwerker en wat slapen betreft, lijk ik wel op die ABBA elpee die blijft hangen, dus daar hebben we het maar niet meer over.

Ze weerde zich kranig tegen doorkomende tanden en kiezen en op het lijstje van kinderziektes kunnen de zesde ziekte en de waterpokken worden afgevinkt. We sliepen structureel een paar uur te kort en mijn trommelvliezen werden meermaals op de proef gesteld omdat miss mini denkt dat ik haar niet hoor als ze op normaal volume communiceert.

Vi-va-vakantie
We genoten meer dan ooit van onze vakanties op Texel, waarbij afscheid nemen steeds een beetje lastiger wordt. Om gelukkig vrij snel na thuiskomst onze voorjaarstrip naar het Ibiza van het Noorden te boeken, zodat we iets hebben om naar uit te kijken. Ook de eerste vliegvakantie met miss mini was een waar feestje. We dansten op hysterische kindermuziek, genoten van de zon, spetterden erop los met ons kleine waterratje en wensten meer dan ooit dat we de tijd even stil konden zetten. Niet in de laatste plaats vanwege het zalige weer, een groot contrast met de Hollandse ‘alles of niets zomers’ van de laatste jaren.

Mijn eigen stukje internet groeide. Talloze mensen vonden hun weg naar Mamabel, ik schreef bijna honderd blogs, deelde ongeveer even zoveel Instagram foto’s en werd overspoeld met lieve, grappige, ontroerende reacties en berichtjes. Ik verwelkomde Boys3Life voor haar maandelijkse gastblog en mocht er zelf weer een paar schrijven. Online vriendschappen groeide uit tot echte vriendschappen en er staan nog meer fijne ontmoetingen op de planning voor het nieuwe jaar.

Echte liefde
Het was het jaar waarin mijn lief en ik ons 5-jarig jubileum vierden. Een jaar waarin we situaties voor onze kiezen kregen waar we helemaal niet in terecht wilden komen, maar die we stuk voor stuk overwonnen. Wanneer je maanden achter elkaar nauwelijks een fatsoenlijke nacht kunt maken en je elkaar niet de hersens inslaat of naar de schuur verbant, dan weet je dat het goed zit. We genoten van lekker eten, avondjes uit, fijne live muziek en koesterden nachten waarbij we langer dan zes uur aan één stuk mochten slapen.

We namen afscheid van vriendschappen en ontdekten dat een bloedband helaas geen garantie is voor een succesvolle samenwerking. Maar we maakten ook nieuwe vrienden en leerden dat wijsheid echt met de jaren komt. Ik verloor wat wilde haren en kreeg er rust en dankbaarheid voor terug.

Dankbaarheid voor alles wat we soms voor lief nemen. Dankbaar dat ons kindje gezond is, dat we een bijzonder comfortabel leven leiden en dat er dan ook nog mensen zijn die de moeite nemen om daarover te lezen.

Bedankt!
Lieve meelezer, stiekeme gluurder, incidentele reageerder of trouwe hart-onder-de-riem-steker: bedankt! Hoe jij je jaarwisseling ook doorbrengt, jankend tijdens ABBA, feestend aan de bubbels of op de bank met een kop kruidenthee: ik hoop dat je geniet. Dat je alles wat je verdrietig maakt in 2019 achter kunt laten en dat die symbolische nieuwe start je brengt wat je zoekt. Lekker eten, fijne mensen, romantische dagdromen, muziek om uit volle borst mee te zingen, ochtenden zonder wekker en nachten vol goede gesprekken.

En vanuit de grond van mijn hart wens ik je slaap.

Want dat maakt alle die dingen nog net een beetje beter.

Happy 2020!