Ik draag je

Mamabel voor We Are Wovens

Eigenlijk was het al duidelijk toen ik je uit bed haalde. Je anders zo vrolijke gezichtje stond verdrietig en ik zag aan je ogen dat er opnieuw tranen aan zaten te komen. Wat kan ik op zulke momenten terug verlangen naar mijn verlof. Dan plukte ik je uit bed, trok je een knuffelzacht boxpakje aan en deed heel de dag niet anders dan je kusjes geven en met je knuffelen. Maar de plicht roept. De koelkast is leeg en papa is aan het werk. We moeten op pad.

Lees verder