Lang voor Mamabel bestond, of ik überhaupt samen was met Papabel, gebruikte ik mijn toetsenbord om mijn ongeorganiseerde brein een beetje te structuren. Destijds schreef ik natuurlijk over hele andere zaken dan voedsel intoleranties, sprongetjes en gebroken nachten. Idiote actualiteiten konden rekenen op mijn ongezouten (en soms – achteraf gezien – enigszins kortzichtige mening) en zo nu en dan waagde ik me aan een stukje dromerige puberproza.

Maar het meest vruchtbare onderwerp om over te bloggen was toch wel de liefde. Daten, vriendjes, relaties en alles wat ermee te maken had. Rondslingerende sokken, spanningen met de nieuwe schoonfamilie, wie betaalt de rekening, en zo nu en dan een knipoog naar allerlei spannende zaken waar ik als slapende niet-moeder nog tijd voor had.

Over en uit
Die tijden zijn geweest. Mijn lief bergt zijn sokken altijd keurig op in de lade of de wasmand en mijn schoonfamilie is, hoewel niet altijd vrij van spanning, al wel ruim vijf jaar dezelfde. Rekeningen betalen we naargelang we geld verdienen en al die slaapkamerzaken zijn de moeite van het (be)schrijven niet waard.

Maar er is één ding wat nog steeds gebeurt, hetzij in een andere vorm: daten. Vroegâh met potentiële levenspartners, tegenwoordig met mini mensjes en hun moeders. De (toen baby, nu) dreumesdate. Als je het mij vraagt een veel leukere date dan die met vreemde mannen in smoezelige restaurants, en wel om de volgende redenen:

Outfit-stress
Uren voor de kast staan, twintig outfits proberen, eindelijk iets gevonden hebben, waar dan weer niet de schoenen bij passen die je graag aan wilt: wat een crime. Kwam er een volgende date, of misschien nog wel een paar, herhaalde dat hele drama zich opnieuw. Het duurde een eeuwigheid voor je je in je joggingbroek met oversized trui durfde te vertonen, om over je make-uploze hoofd nog maar te zwijgen. Wat een gedoe. Daar heb je met babydates geen last van. Lekker in je momjeans met je ondergekotste shirt op visite. Of je kiest voor een schone outfit en verlaat het pand alsnog onder de melkresten, pindakaasvlekken en opgedroogd kwijl. And nobody cares! Hoe lekker.

Wat te doen
Naar de bioscoop, uit eten, een boswandeling, wand klimmen, pottenbakken: je moet steeds weer iets leuks verzinnen, een restaurant uitkiezen wat voor beiden in de smaak valt of overeenstemming bereiken in de filmkeuze. Met een dreumes-date heb je al die poespas niet. Je spreekt thuis af, zorgt voor rozijnen en wat te drinken en probeert over het gegalm van de mini disco of Kinderen voor Kinderen heen een gesprek te voeren. Wil je toch de deur uit? In een krijspaleis tref je met een beetje geluk nóg meer gelijkgestemden.

PDA – Public display of ass sniffing
Als je elkaar net leert kennen, weet je niet waar de ander zich comfortabel bij voelt. Wil je hand in hand lopen? Liever arm in arm? Of beter gewoon lekker nonchalant naast elkaar zodat niemand weet of je broer en zus bent of potentiële lovers? En sluit je de avond af met een hand, een knuffel of toch een kus? Tijdens een baby date is het allemaal zo veel makkelijker. Binnenkomen gebeurt waarschijnlijk met een brullend kind op de arm omdat het allemaal veel te spannend is. Maar voor je het weet snuffel je aan de kont van elkaars kind, smeer je liefdevolle kwijlkusjes van je eigen kind plus de visite van je wang en moet je toezien hoe beide mini’s uit elkaar drinkbeker teugen of elkaars rozijnendoosje staan uit te likken. En bij het weggaan gewoon een uitbundige ‘daadaaaa’. Niks geen moeilijk gedoe.

Een stapje verder
Vanaf een bepaalde date kunnen er verwachtingen ontstaan. Dan krijg je naast de kledingstress ook nog de ondergoed ellende en de harsen of scheren dilemma’s. Expres niet scheren als stok achter de deur om niet te snel te gaan en dan balen als je innig verstrengeld bij hem op de bank belandt en je wenst dat je toch dat scheermes even had gebruikt. Of je preventief laten harsen en met een vlammende doos in de bioscoop zitten terwijl het angstzweet je uitbreekt als hij zijn hand op je been legt. No more. Tijdens de baby date zijn we ons er allemaal terdege van bewust dat er zich boven die comfortabele schoenen hoogstwaarschijnlijk een paar benen bevinden die voorzien zijn van een wintervacht. En die kun je daar prima laten zitten. Het enige harsen dat er plaatsvindt is waarschijnlijk die lolly die je van je arm wilt trekken nadat je peuter hem daar even heeft neergelegd omdat hij druk was met het opeten van je telefoonoplader.

Twee dagen wachten
Of toch drie, voor je belt voor een vervolgdate? Liever een casual appje hoe het gaat? Of maar gewoon bij je telefoon gaan zitten tot hij wat van zich laat horen? De dating etiquette kan flink verwarrend zijn en je zelfs een beetje onzeker maken. Met baby dates heb je daar geen last van. Tussen de zeven miljard wassen per week, schoolruns, gebalanceerde maaltijden koken, je huis toonbaar houden, troosten bij één van de negentig vlekkenziektes of snotneuzen, boekjes voorlezen, pedagogisch verantwoorde televisie kijken en knutsel uurtjes, ben je blij als je zelf niet vergeet zo nu en dan adem te halen. Mede-moeders weten dat en hebben er dus alle begrip voor als een vervolgdate soms op zich laat wachten. En zo niet, kun je gewoon, zonder needy over te komen, een appje sturen. Je krijgt alleen geen enkele garantie wanneer de ontvanger tijd heeft om te reageren.

Dat is dan ook meteen de enige overeenkomst met daten met mannen.

Alleen is de kans groot dat je nu een stuk minder tijd hebt om je er druk om te maken.