Het is weer donderdag en dat betekent tijd voor een lijstje. In navolging op het stukje zware kost van afgelopen maandag, leek een luchtig thema me wel gepast voor de balans. Ondanks dat het onderwerp heel anders was dan jullie van me gewend zijn, werd ‘Mag het ietsje zachter’ erg veel gelezen en ontving ik super veel lieve reacties en bemoedigende woorden. Omdat ik meermaals terugkreeg dat jullie het leuk vinden om wat meer over mij te lezen, hierbij een aantal dingen – los van het mama zijn- die, als je het mij vraagt, onlosmakelijk met mij zijn verbonden.

Schrijven
Volgens mij was ik zes toen ik mijn eerste ‘boek’ schreef. Een verhaal over een meisje wiens beste vriendin thuis was weggelopen en geen plek meer had om te wonen. Gelukkig had de hoofdpersoon hele relaxte ouders en mocht haar beste vriendin bij haar wonen. Een stukje ‘wishful thinking’ in een leven met drie broers wellicht, maar toen al een fijne uitlaatklep voor de chaos in mijn hoofd. Krabbels, gedichtjes, korte verhalen en schrijfwedstrijden volgden. De toon en de onderwerpen veranderden naargelang mijn leven dat deed, maar mijn woorden bleven hun weg naar het papier (of het scherm) vinden.

Texel
Het blijft fascinerend hoe een plek, net als mensen dat soms doen, in een paar jaar tijd zo’n belangrijk onderdeel van je leven kan worden. Vier jaar geleden bezochten wij het eiland voor het eerst en inmiddels is een jaar pas compleet als we Texel (het liefst meer dan eens) bezocht hebben. Onlangs ging het op een feestje over het eiland en toen riep het halve gezelschap in koor ‘Oh, dan moet je Ilse hebben’. Toch leuk, hoe andere mensen ook aan ons denken als het over Texel gaat. Hoewel het grootste waddeneiland dat ons land rijk is, jaarlijks drie en een half miljoen toeristen verwelkomt, is het Ibiza van het Noorden helemaal ons plekkie.

Kinderen
Dat ik wezenloos ben van mijn eigen mini kan geen verrassing zijn. Maar al sinds ik zelf net baby-af ben, ben ik gek op kinderen. Tijdens de overblijf op de basisschool, sjouwde ik als middenbouwer de kleinste van de school het schoolplein over. Jaren later bracht ik ook mijn zaterdagmiddagen op de voetbal het liefst door met een ukkie in m’n armen of op m’n rug. Oppasadresjes door het hele dorp maakte dat ik ook nog een paar centen overhield aan dat fijne tijdverdrijf. Met de komst van mijn neefjes en nichtjes realiseerde ik me dat mijn hart nog niet uitgegroeid was en onze Annabel maakte die liefde compleet. De onschuld, het ongecompliceerde en oprechte aan kinderen, zijn voor mij het ultieme bewijs dat kinderen de wereld een betere plek maken. Daar krijg ik nooit genoeg van.

Eten
Eten is net zo belangrijk als voldoende slapen, fijne vrienden en een leuke baan. Goed eten, met liefde bereid en met plezier gegeten. Je doet me met weinig dingen zo’n groot plezier als een perfect gelukt recept, een avond lang tafelen met fijn gezelschap of mijn lief die met volle mond en glimmende ogen goedkeurend knikt. ’Niet voor niets riep ik de hasthag #eteisaltijdeengoedidee in het leven en gaat meer dan de helft van mijn geld op aan eten. Het lekkerste aan rijk zijn lijkt me om niet op te hoeven letten tijdens de boodschappen en uit eten te kunnen wanneer ik wil.

Muziek
Het eerste wat ik ’s morgens doe als ik beneden kom is de radio aanzetten en ik ben blij dat Bol.com tussen alle dildo’s en grasmaaiers ook nog gewoon cd’s verkoopt, want er gaat geen maand voorbij dat ik mijn collectie niet uitbreid met een nieuw exemplaar.
Waar ik de eerste tien jaar van mijn stapleven veelal doorbracht op feestjes waar het aantal beats per minuut zo rond de 180 lag, ga ik tegenwoordig liever voor concerten van singer/songwriters of een fijn reggae feestje zo nu en dan. Concerten van onder andere Jason Mraz, Morgan Heritage, Paul Simon, Nothing but Thieves en Passenger zijn dierbare herinneringen. Maar ook een zondag op de bank met een lekker glas rode wijn en een cd van een lokaal talent of een elpee van Johnny Cash zijn fijne, muzikale momentjes.

Barendrecht
Op een korte periode als logee bij m’n lief na, woon ik al mijn hele leven in Barendrecht. En hoewel ik me die tijd in Rotterdam prima heb vermaakt, was ik als een kind zo blij toen mijn lang gekoesterde wens om een huis te kopen in Barendrecht in vervulling ging. Je kunt het meisje wel uit het dorp halen, maar het dorp niet uit het meisje, zullen we maar zeggen. Ik houd van de kneuterigheid. De ‘hoe is het met je moeder’ bij de kassa van de lokale supermarkt en de route naar de supermarkt waar altijd een paar geïnteresseerde ogen de kinderwagen of draagzak in gluurt. Ik vind het zalig dat onze dochter straks dezelfde route naar school wandelt als ik jaren deed en als het aan mij ligt, gaan we hier nooit meer weg. Uit het dorp dan, want stiekem fantaseren we al weleens over het huis waar we hierna willen wonen. Nu de huidige bewoners nog informeren dat ze gaan verhuizen.

Welke eigenschap, plaats of moment is tekenend voor jou en waarom?